Sigurd Sørheim overvakar det meste rundt seg, og fortel historia om då systera Debbey overtok Ramstein Pensionat i Romsdal. Han gjer dette mest gjennom eigne notat, men bruker òg avisartiklar, og andre ting han kjem over.Romanen får difor ei litt uvanleg form. Det er ikkje noko gale med det, men når forma vert meir interessant enn innhaldet, dett eg litt av. Historia som vert fortalt er for vanleg, sjølv om ho vert fortalt på ein uvanleg måte. Eg greier difor ikkje å henta fram altfor mykje entusiasme for denne boka, sjølv om det tidvis er litt å le av, og sjølv om eg kjenner ho som er kreditert som fotograf i den fyrste avisartikkelen.
Mest lo eg av ein stil Sigurd fann på skrivebordet til mor si. Stilen er ein analyse av Vinje-diktet "Ved Rondane", og er skriven av ein elev som anten har god fantasi, dårleg norsklærar, eller begge delar. Stilen sluttar presist nok med "Kva meir er det å seia? Eg føler at eg har klart å analysera songen bra, med mest vekt på form og innhald".
Guffen tilrår, under tvil.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar