Arvid Bryne: Hildringstimer (2001)

Eg har lese eit par av bøkene til Bye dei siste åra, og kom over denne biografien i Fjærland i sommar. Det var eit greitt kjøp; Bryne gjev oss eit godt innblikk i livet til Bye. Han konsentrerer seg om oppvekst og arbeid; livet med kone og ungar vert berre omtalt i forbifarten.

For Bryne er Bye ein nasjonsbyggar, ein som samla nasjonen og førte han framover. Han var NRK-tilsett i den tida då NRK var den einaste kringkastaren i landet, og han brukte rolla der godt. Han var den fyrste som konsekvent inviterte gjestar frå Nord-Noreg. Han var konsekvent på sida til dei svake i samfunnet. Han tok tidleg opp kampen for at krigssiglarane skulle få hjelp, og la òg ned mykje arbeid for Redningsselskapet. I det heile var kystkulturen noko Bye arbeidde mykje for.

Han var òg internasjonalt orientert. Han studerte og arbeidde i USA (der han òg var fødd), og arbeidde òg nokre lærerike år i BBC i London. Som NRK-journalist hadde han ei relativt fri rolle, og laga ei rekkje innslag frå alle kantar av verda.

Så Bryne gjev oss eit godt portrett av Bye, men alt er ikkje like bra. Når han fortel om korleis Bye engasjerte seg for krigssiglarar eller redningsselskap, vert historia til desse altfor detaljert presentert. Her misser boka framdrift. Boka er elles godt komponert, men god veksling mellom samtidige kjelder, og intervju med dei som vert omtala.

Guffen tilrår.

Meir Bye på kulturguffebloggen
Munnspill under åpen himmel (1966)
Spinn, mitt hjul (1971)
Å skyte en teddybjørn (1987)
Asbjørn Bakke: Erik Bye (2017)